Dzisiaj chciałabym poruszyć temat, który chyba nigdzie indziej nie był jeszcze poruszany - a to błąd! Chodzi mi mianowicie o 'obczajanie'. Jeśli nie wiesz, co to znaczy, to już śpieszę z wyjaśnieniami. 

   Klasyczne obczajanie kogoś to po prostu zmierzanie go wzrokiem. Od góry do dołu, od dołu do góry... i tak jeszcze kilka razy. Myślę, że nieraz się z tym spotkałeś. I wiadomo, że jeśli Twój strój faktycznie jest odmienny, no nie wiem, glany, mnóstwo różu czy coś jeszcze innego, to w sumie normalne, że rzucasz się w oczy. Ale jeśli Twój strój jest zwykły, codzienny, można by powiedzieć, że wtapiający się w tłum, to dlaczego tak się dzieje...? 

Ludzie, którzy to robią, dzielą się na dwie grupki. Jedni, po tym jak pochwycą Twoje spojrzenie, odwracają wzrok czym prędzej na inny obiekt, udając że przecież cały czas patrzyli na tę jakże interesującą roślinkę, chmurkę czy co tam jeszcze.

Druga grupa to ci, którzy po tym, jak na nich spojrzysz, nie mają z tym żadnego problemu i dalej obczajają Twoje buty, Twoje spodnie, Twoje wszystko.

   Ja osobiście pod naporem takich świdrujących oczek czuję się nieco skrępowana i zastanawiam się czy może przypadkiem nie mam śladów pasty na twarzy albo czy może moje spodnie nie są brudne? Naprawdę, różne myśli przechodzą mi wtedy przez głowę. 

   I teraz, skoro jesteście już wprowadzeni w ten problem tę sytuację, to powinnam zacząć tłumaczyć, dlaczego tak się dzieje i rozkładać to wszystko na czynniki pierwsze. Ale tym razem tego nie zrobię. A dlaczego? Bo ja po prostu nie wiem! Zwyczajnie nie mam pojęcia ani żadnej teorii, dlaczego ludzie się w ten sposób, kolokwialnie mówiąc, gapią. 

No ja rozumiem, że nie zabronię nikomu się patrzeć, bo po to w końcu jest wzrok, ale ludzie - róbmy to z umiarem! Nie gapmy się na obcą osobę przez więcej niż kilkanaście sekund bez przerwy! (no, chyba że akurat z nią rozmawiamy)