Heej♥ Właśnie dziś rano wyszłam ze szpitala. Badania przebiegły całkiem dobrze, ale nie obyło się bez kłucia igłą i to aż czterokrotnego, przez co straciłam trochę krwi i przez to źle się czułam, uh.
Na sali leżałam z dwoma kobietami po trzydziestce i na początku myślałam, że będzie mi się ekstremalnie nudzić, ponieważ w końcu to tak jakby nie moje rówieśniczki, ale okazało się, że wbrew pozorom panie były bardzo sympatyczne i potraktowały mnie przyjaźnie. Bardzo cieszyły się także z mojego towarzystwa, ponieważ uznały, że przebywając ze mną czują się jak osiemnastki, co okej może wydawać się nieco dziwne, ale mnie wcale nie przeszkadzało.
Dowiedziałam się także wielu rzeczy o wychowywaniu dzieci no i... mężów. Tak, mężów, czyli jak sprawić, żeby małżonek cię słuchał i wypełniał część domowych obowiązków. Pewnie też chciałybyście to wiedzieć, tak więc z chęcią w skrócie podzielę się tym sekretem: usiąść i spokojnie porozmawiać z mężem, grożąc, że jak tego nie zrobi to małżeństwo się sypnie, kazać wymienić mu swoje domowe obowiązki, a później żony, co uświadamia mu, iż tak mało robi, co jest niesprawiedliwe, następnie wspólnie podzielić obowiązki, a żeby jego cześć weszła mu w krew, zapisać je na dużej kartce i powiesić na ścianie szafy w sypialni. Wtedy jak znajomi wchodzą, to jest wstyd, że mąż musi mieć wszyściuteńko zapisane, żeby pamiętać, aby to wykonać, co poniekąd świadczy o tym, że jest leniem.
Tak więc kiedy już mąż bez zająknięcia i narzekania robi to, co do niego należy, kartkę można zdjąć. Wydaje się być dosyć proste, gdyż takim sposobem Pani, która leżała ze mną w sali nauczyła swojego męża (który był jedynakiem i maminsynkiem) odpowiedzialności oraz naprawiła małżeńskie relacje, a także zyskała więcej czasu dla siebie, dzięki czemu nie jest wiecznie zmęczona, przepracowana, natomiast cieszy się życiem.
Pewnie kiedyś skorzystam z tego sposobu, jeżeli zaistnieje taka potrzeba, lecz mam nadzieję, że jednak nie :)

Wyniki badań będą pod koniec przyszłego tygodnia i wtedy dowiem się, czy wszystko jest w porządku. Póki co staram się nie martwić na zapas, ale okej to jest dosyć trudne. I dziękuję Wam wszystkim, którzy życzyliście mi zdrowia, ponieważ to bardzo podnosiło mnie na duchu i uśmiechałam się telefonu, kiedy czytałam te wszystkie miłe słowa na szpitalnym łóżku. Kocham Was♥





Tymczasem dziś późnym wieczorem wybywam na weekend w góry do cioci i nie wiem, może zostanę trochę dłużej. Ale mimo wszystko będę odwiedzać i komentować Wasze blogi, ponieważ jest tam wifi. Notkę jednak napiszę już po powrocie z całą wypoczynkową relacją :)
Teraz już muszę zmykać, gdyż ciuszki i buty spakowane, ale muszę wypełnić jeszcze kosmetyczkę!


Obserwacja za obserwację♥